kötü gün dostu

"Dostun üzüntüsüne acı duyabilirsin. Bu kolaydır ama dostun başarısına sempati duyabilmek, sağlam bir karakter gerektirir" Oscar Wilde'ye ait bir söz. kesinlikle katılıyorum. belki de hep yanlış düşündük hep kötü gün dostu aradık asıl marifet iyi gününde seninle aynı derecede mutlu olmayı başarabilen dost bulabilmektir.

aslında kötü gün dostu diye bir şey olmaz. kötü gününde yanında oluyorsa, elini taşın altına koyabiliyorsa, senin için zamanından, eğlencesinden, işinden, gücünden vazgeçebiliyorsa zaten dost odur. iyi günde her arkadaşın yanında olmak ister. tanımadığın insanlarla iyi gününde tanışırsın zaten. doğum günün, düğünün, nişanın vs. kötü gününde gelmez bunlar yanına. canım ciğerim dediğin arkadaşların bile seni dumura uğratabilir böyle bir günde. kötü gün dediysem öyle sevgilinden ayrılma filan değil... ciddi ciddi kötü bir gününde. sorumluluklarını başkasına devretmen gerektiği, paylaşmaya çok çok fazla ihtiyacın olduğu, hayatının artık eskisi gibi olamayacağı kadar kötü bir günde.. yani kötü gün dostu diye bir şey yoktur. dost vardır, o da iyi gününde de kötü gününde de yanında olur. sen de onun... kötü gününde arayıp sormuyorsa, yanında olduğunu hissettirmiyorsa, sikerim öyle dostu.

"kötü gün dostu" olan kişi için kötü olan mevki. zira; üstendiği yatıştırıcı rol hem ağır, hem de sarsıcıdır. yaptığı fedakarlıkları dostu(?) için gözünü kırpmadan yapar ve kendinden verdiği ödünü görmezden gelir. vicdanını da "benim yerimde o olsaydı, o da aynını yapardı." diyerek rahatlatır. lakin günü gelir kötü gün dost olmanın en kötü tarafına şahit olur; x: sömürgeci kişi y: kötü gün dostu günlerden bir gün y kişisi, kötü gününde her daim yanında olduğu x kişisinin iyi gününde olduğunu çetrefilli bir yoldan öğrenir. ve uzun zamandır derdine deva olmaya çalıştığı dostunun kendisiyle iletişime geçip, o güzel günü birlikte yad etmesini umut ederek bekler. ama x kişisi y ile iletişime geçmez... o artık iyi gün dostlarının yanındadır. en azından mükafat olarak bile y kişisine sonunda güzel bir güne kavuştuğunu bildirmez. bildirmeye tenezzül bile etmez. öyle bir zafer sarhoşudur ki; kötü gün dostunu çoktan unutmuştur. sadece anı yaşar ve hayatın tadını çıkartır. o an her şey dank eder işte y için. kullanıldığını, aslında değersiz olduğunu, kurtlar sofrasında riyakarlara iyilik ettiğini, sadece ona iyi geldiği için x'in kendisiyle muhatap olduğunu ve her zaman "benim yerimde o olsaydı, o da aynını yapardı." dediği dostunun(!) aslında kocaman bir sahtekar olduğunu idrak eder. hatta "keşke iyi gün dostu olsaydım. cefasını biz çekelim, sefasını başkası sürsün. amk böyle işin!" bile diyebilir. velhasıl; "kötü gün dostu" diye bir şey yoktur. "dost" diye bir şey vardır. o da insanın iyi gününde de, kötü gününde de her daim yanındadır. fakat yalnızlıktan kaçan insanlar her önüne gelene polyanna'dan daha optimist bakınca, gördükleri kişileri (aslında hiç hak etmedikleri halde olsalar bile) "dost" kalıbına sokmaya çalışırlar. ancak bir yerden sonra dostlar bocalamaya, zaten pamuk ipliği olan dostluk bağları da sarsılmaya başlar. çözüm olarak da; artan dost sayısı iyi gün dostu/kötü gün dostu gibi gibi ayrımlara bölünür ve kişiye göre muamele yapılmaya devam edilir. kardeşlik için de benzer şeyler geçerlidir; (#2094251) not: dostluğun sayısı arttıkça, değeri azalır. fazla dostluklarla hayat piyasasında sürümden kazanılmaz. bir yerden sonra vergisiz/illegal satışlar baş gösterir.. (bkz: ibrahim kendine gel)

Canım kuzenim, kötü günümde de iyi günümde de iyi ki var. Varlığının güven ve huzur verdiği insanlar hep var olsun. Zor günümde yanımda olmayan insanların hayatımda ne işi var felsefesi ile hayatıma devam etme kararı aldım, artık sadece kaliteli kişilerin hayatımda yeri olacak. Kimse kusura bakmasın...

iki şekilde olunur; birisi kötü gününde yanında olan dost. İkincisi ise sadece kötü gününde yanında olan dost ikisi farklı anlamlar içeriyor umarım anlatabildim.